لوگوی سه گوش

حضرت آدم در کربلا

وقتی حضرت آدم (ع) از بهشت رانده و بر زمین فرستاده شد، محل افتادن او در مکّه معظّمه بود. آدم (ع) بر روى زمین حرکت کرد و بیابانها و دشتها را زیر پا گذاشت تا او به سرزمین کربلا افتاد. وقتى به آن سرزمین رسید، ملاحظه کرد که گرد و غبار در وجودش پدیدار شد و قلبش به تنگ آمد، تا رسید به قتلگاه حضرت سیّد الشهداء (ع)، قدمش به سنگى برخورد کرد و افتاد - و بر اثر برخورد سرش به سنگ خون از سر حضرت آدم جارى شد، آدم (ع) ناراحت شد و سر به آسمان برد که، خدایا آیا گناه تازه اى مرتکب شده ام که مرا اینگونه مجازات می کنى ؟خدایا من تمام عالم را گشتم و چنین بلائى بر سرم وارد نشد، ولی در اینجا چنین مجازاتم می کنی؟ از جانب پروردگار عالم ندا آمد که اى آدم از تو تو گناهى سر نزده ولی این همان جایى است که فرزندت حسین (ع) بر اثر ظلم شهید می شود، و خداوند روضه سیّد الشهداء را خواند و حضرت آدم علیه السلام برای مظلومیت آن حضرت گریست. حضرت آدم عرض کرد: خدایا آن حسین که در این جا شهید می شود پیامبر می باشد؟ وحى نازل شد که اى آدم او پیامبر نیست، ولی نوح پیامبر آخرالزمان و فرزند دختر آن پیامبر، فاطمه زهرا می باشد. پس با رهنمایى جبرئیل چهار مرتبه بر قاتلین حضرت سیّد الشهداء علیه السلام لعن فرمودند.

نوح در کربلا

 در طوفان جهانى حضرت نوح (ع) کشتى نوح در همه زمین (که بصورت دریا درآمده بود) رفت تا رسید به سرزمین کربلا، حضرت نوح احساس کرد، کشتى درمانده و زمین آن را می کشد، نوح (ع) به گمان غرق کشتى ترسید، و جریان را به خدا عرضه داشت، جبرئیل بر او نازل شد و گفت:  در این سرزمین حسین (ع) فرزندزاده محمّد خاتم پیامبران و فرزند على خاتم اوصیا را می کشند. حضرت نوح عرض کرد، قاتل او کیست جبرئیل گفت: قاتل او کسى است که اهل هفت آسمان و زمین او را لعنت می کنند، حضرت نوح علیه السلام چهار بار بر قاتل امام حسین (ع) لعنت گفت، آنگاه کشتى به حرکت در آمد، و سرانجام در کوه جودى (در شام) مستقر شد.